هنرنوازش روح است. گاه پیکره ای از آهن سرد که هنرمند ذره ای از روح خویش در آن دمیده، گاه طرحی زیبا از خلقت خداوند و گاه نگاره ای از خطی خوش آن چنان روح تو را به بازی می گیرد که گویی از زمین فاصله می گیری.
حال اگر این اثر هنری زاییده تنی نه چندان سالم و پرتوان باشد بسی ارزشمندتر خواهد بود.
در ادامه نظر شما مخاطبان عزیزسیناخبر را به مصاحبه استاد خوشنویس آقای محمد حسن قدمی که رنج معلولیت ذره ای از عزمش نکاسته و به قول خودش استوار و پایدار بر پای دل ایستاده است جلب می کنم.
لطفا خودتان را معرفی کنید.
محمد حسن قدمی شهرضا فرزند حیدر متولد۱۳۵۷/۰۶/۲۵ در شهرضا هستم.
تحصیلاتتان چیست ؟
کارشناس علوم سیاسی هستم.
برای ما درباره نوع معلولیت و این که آیا معلولیت شما مادر زادی بوده یا نه توضیح بدهید.
من معلول جسمی حرکتی هستم که در سن دو سالگی براثرشکستگی پا و تزریق نادرست آمپول از ناحیه پا دچارمعلولیت شدم.
از چه زمانی به هنر خوشنویسی رو آوردید؟
از سال ۱۳۷۹ آموزش خوشنویسی را به صورت تخصصی خط نستعلیق نزد استاد غلامرضا جهانشاهی و در سال۱۳۸۲ نزد استاد محمد علی جعفری در رشته خط شکسته نستعلیق شروع و ادامه کار خوشنویسی ام با استاد اسفندیار ستار پورازتهران بود و در سال ۱۳۸۳ فارغ التحصیل انجمن خوشنویسان و موفق به اخذ مدرک ممتاز از انجمن خوشنویسان ايران شدم.
آیا خانواده مشوق شما بودند؟
بیشترین مشوق های من علی رغم بی سوادی، پدر و مادر عزیزم بوده اند که جایگاه کنونی ام را مدیون صبر و مهربانی این عزیزان می باشم و پس از ازدواج که از ۷ سال قبل بوده همسرم بهترین همراه و مشوقم بوده و می باشد.
از فعالیت های هنری خودتان برایمان بگویید.
از جمله فعالیت های هنری من شرکت در جشنواره خوشنویسی آذر ماه ۱۳۸۳در یزد و دریافت لوح سپاس، برپایی و شركت در نمایشگاه گروهی فارغ التحصیلی انجمن خوشنویسان در سال ۱۳۸۳، شرکت در نمایشگاه بین المللی قرآن کریم دراستان اصفهان سال های ۱۳۸۳-۱۳۸۴ و شرکت در اکثر نمایشگاه های گروهی شهرستانی و فراشهرستانی، شرکت در همایش خطبه غدیرشهرستان شهرضا در سال ۱۳۸۳-۱۳۸۴ و چاپ اثر، همکاری مستمر به مدت ۴ سال در راستای آموزش هنر خوشنویسی به دانش آموزان و معلمان در آموزشگاه استثنائی باغچه بان بوده است.
آیا تاکنون مقامی هم در عرصه هنری کسب کرده اید؟
بله . عنوان نفر برگزیده خط نستعلیق در همایش خطبه حضرت زهرا(س) در سال ۱۳۸۵، معرفی به عنوان جوان موفّق شهرستان از طرف فرمانداري و اداره ارشاد شهرستان شهرضا در سال۱۳۸۵، کسب مقام سوم خط نستعلیق منطقه چهاراستان اصفهان در اسفند ماه ۱۳۸۵، شركت در نمايشگاه خوشنويسي خرم آباد در سال۱۳۸۶و دريافت لوح سپاس از اداره ارشاد لرستان، کسب مقام اول درمسابقه خط نستعلیق ماه رمضان درحسینیه توکل شهرستان شهرضا ۱۳۸۶ ، کسب مقام اول درمسابقه خط نستعلیق دردانشگاه آزاد شهرضا۱۳۸۶و دریافت لوح سپاس، کسب مقام اول درمسابقه خط نستعلیق دردانشگاه آزاد واحد میبد سال ۱۳۸۸ و دریافت لوح سپاس، کسب مقام سوم درمسابقه خط نستعلیق منطقه چهاردانشگاه آزاد 1388-89 و دریافت لوح سپاس، کسب مقام اول کشوری رشته خوشنویسی مسابقات قرآنی اداره بهزیستی 1390، کسب مقام اول کشوری خوشنویسی مسابقات قرآنی اداره بهزیستی سال 1395از جمله مقام های من است.
به جز خوشنویسی فعالیت دیگری هم داشته اید؟
بله. من در رشته های ورزشی مخصوص معلولان شرکت می کنم و تاکنون موفق به کسب مقام هایی از جمله کسب مقام اول دسته ۳ کشوری در مسابقه بسکتبال با ویلچر در تهران سال ۱۳۸۰ ، کسب مقام اول بسکتبال با ویلچر به مناسبت هفته جانباز در سال ۱۳۸۰ ، کسب مقام دوم گروه بسکتبال با ویلچر در اصفهان سال ۱۳۸۳، کسب مقام دوم استانی و تیمی وزنه برداری و حکم قهرمانی در سال ۱۳۸۴ و کسب مقام سوم وزنه برداری استانی در سال ۱۳۸۵شدم.
چه مشکلاتی در زندگی روز مره یک معلول در سطح جامعه وجود دارد؟
بیشترین مشکلات در زندگی روزمره را به طور کلی می توان عدم مناسب سازی بافت شهری و عدم فرهنگ و دید جامعه نسبت به توانخواهان و بکارگیری و اشتغال این قشر مظلوم دانست.
انتظار شما از مسئولان چیست؟
انتظار من از مسئولین این است که حرف های شعاری و رزومه سازی و کاغذ بازی و بوروکراسی اداری را کنار بگذارند و در مقام عمل برآمده و خود را در جایگاه و در کالبد توانخواهان قرار بدهند چنان که احساس سوختن به تماشا نمی شود …
مسئولان باید خود را آینه تمام نمای توانخواهان کنند تا بدانند و از اعماق وجود مشکلات و هزینه های سر سام آور تحمیلی زندگی معلولین را درک و فکری به حال این قشر ضعیف و مظلوم جامعه کنند.
یکی دیگر از انتظارهای من به نمایندگی از معلولین، ایجاد اشتغال می باشد. افراد سالم، توان و حق انتخاب شغل و فقط هزینه زندگی را دارند اما معلولین در صد انتخابشان نسبت به اشتغال کم و هزینه درمان و تجهیزات پزشکی مضاف بر هزینه های زندگی شان است.
سخن شما با مخاطبان سیناخبر؟
هر گاه مسئولان اهتمام به امر فرهنگ سازی در راستای معلولیت و معلولین در جامعه را داشته باشند آحاد جامعه هم همراه خواهند شد و دیگر اینکه توانخواه نیاز به دلسوزی ندارد نیاز به همراهی و همسویی و همسانی دارد. از روی انسان دوستی کمک کردن خوب است و انسانیت، اما کمک کردن از روی دلسوزی دشمنی است.
حرف آخر شما؟
شاید در بین اطرافیان و در معاشرت هایمان معلولینی باشند که دیده نشوند که باید آنها را دید باید باورشان کرد و به آنها اعتماد کرد تا دیده شوند.
معلولینی که کارها و هنرهایی داشته باشند که دیگر افراد به ظاهر سالم جامعه حتی توان انجام کوچکترین حد از آن را نداشته باشند
