بازی برای بچه‌هاست، قبول. البته بگذریم که این روزها بزرگ‌تر‌ها هم با بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی به شدت درگیر هستند، اما این بازی‌های جورواجور وقتی بیش از اندازه در خانواده مورد استقبال قرار می‌گیرد می‌توان تبعات جبران ناپذیری داشته باشد.
چشمان فرد به دلیل خیره شدن مداوم به صفحه نمایش رایانه به شدت تحت‌فشار نور قرار می‌گیرد و دچارعوارض می‌گردد.
به دلیل این‌که کودک در یک وضعیت ثابت تا ساعت‌ها می‌نشیند، ستون‌فقرات و استخوان‌بندی او دچارمشکل می‌شود. همچنین احساس سوزش و سفت‌شدن گردن، کتف‌ها و مچ دست از دیگر عوارض کار نسبتا ثابت و طولانی‌مدت با رایانه است.
پوست فرد در معرض مداوم اشعه‌هایی قرار می‌گیرد که از صفحه رایانه پخش می‌شود.
ایجاد تهوع و سرگیجه خصوصا درکودکان و نوجوانانی که زمینه صرع دارند، از دیگر عوارض بازی‌های رایانه‌ای است.
هیجان همیشگی هنگام بازی، بر روی ارگانیسم فرد تأثیر گذاشته و پی‌آمد‌های منفی بر دستگاه گردش‌خون و گوارش می‌گذارد، همچنین این هیجان‌های دروغین، سلامت روانی کودک را به خطر می‌اندازد.
به نظر برخی از متخصصان اعصاب و روان، بازی‌های پرهیجان رایانه‌ای که طی آن صفحه نمایشگر رایانه، از فلاش‌ها و شعاع‌های خیره‌کننده نوری پوشیده می‌شود، سبب بروز هیجان‌های شدید عصبی در نوجوانی می‌شود که از نظر عصبی ضعیف هستند و برای ابتلا به صرع آمادگی دارند.
مهم‌ترین ویژگی بازی‌های رایانه‌ای، حالت جنگی بیشتر آن‌هاست و این‌که فرد باید برای رسیدن به مرحله بعدی بازی، با نیرو‌های به اصطلاح دشمن بجنگد. استمرار این بازی‌ها، نوجوان را پرخاشگر و ستیزه‌جو می‌سازد و تلاش می‌کند خواسته‌هایش را با زور و تهاجم به دست آورد.
نوجوانانی که همیشه با بازی‌های رایانه‌ای درگیرند، به انزوا و درون‌گرایی متمایل شده و در برقراری ارتباط اجتماعی پویا با دیگران ناتوان خواهند بود.
با بازی کردن بیش از حد، روابط عاطفی درون خانواده بین فرزندان و والدین کم‌رنگ می‌شود.
افت تحصیلی یکی از آفت‌های استفاده بیش از حد بازی‌های رایانه‌ای و در این اواخر بازی‌های موبایلی هم اضافه شده است.
دنیای مجازی، ولی نزدیک به واقعیتی که در بازی‌های رایانه‌ای به تصویر کشیده می‌شود، آنقدر مسحورکننده و جذاب است که مخاطب کودک و نوجوان در معرض تأثیر تمام باور‌هایی قرار می‌گیرد که از سوی طراحان این بازی‌ها به او القاء می‌شود.
