به گزارش سیناخبروی پس از سپری شدن دوران کودکی، مقدمات ادب فارسی و عربی را محضر پدرش ملامحمد (که از روحانیون آزاده و ملایان وارسته آن دیار بود) به پایان برد و سپس علوم عالی، ریاضیات، نجوم، فلسفه، حکمت و منطق را نزد اساتید بزرگوار آن زمان، آقا سید محمد کاظم نایینی، شیخ ابوالقاسم دهاقانی و ملاشکرالله رضوانی دهاقانی فرا گرفت.
سپس رهسپار نجف اشرف شد و محضر آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی را درک کرد و فقه و فلسفه را در مکتب این بزرگوار به پایان رساند و از مکارم اخلاق الهی و فیوضات علمی آن دانشمند عالی‌قدر بهره‌های فراوان برد.
این مرحوم که از حافظه و ذوقی سرشار بهره‌مند بود و گنجینه ذخار او از عمده قرآن کریم، بیش از شش هزار حدیث، کلیات سعدی، دیوان حافظ، بخشی از مثنوی مولانا، و حدود سیصد قصیده از شعرای عرب لبریز بود خود نیز اشعار زیبایی سروده و «لقایی» تخلص می‌نمود.
هنگامی‌که حوزه علمیه شهرضا به طور رسمی تأسیس شد مدیریت مدرسه علمیه حسینیه سادات و تدریس در آن را تا سال ۱۳۳۵ شمسی عهده‌دار بود و در همان سال اقدام به تأسیس مدرسه علمیه اقدمیه شهرضا نمود.
از این استاد والا مقام جدای از قرآن استخاره‌ای که هنوز هم مورد استفاده بسیاری از مؤمنین است، چند کتاب با عناوین منورالقلوب در شرح حال و زندگانی خمسه‌النجباء، ( در دو جلد که جلد ۲ آن از زندگانی امام سجاد تا امام زمان(ع) هنوز به چاپ نرسیده است)، جوامع‌المکارم(در اخلاق) و دیوان لقایی(اشعاری نغز و زیبا در موضوعات مختلف دینی) به یادگار مانده است.
آفتاب عمر پرمایه این پیر پیمانه‌شکن سر انجام ، ۴آذر سال ۱۳۶۶ شمسی( ۱۳ربیع‌الثانی ۱۴۰۷ قمری) در غروبی جاوید فرو خفت و پیکرش در قبرستان امامزاده شاهرضا (ع) به خاک سپرده شد.
