هنرمند شهرضایی برگزیده جشنواره ملی و هنری هُمام شد

به گزارش سیناخبر جشنواره ملی هنری همام سعی دارد تا با فراهم ساختن بستری رقابتی در سطح ملی، پس از شناسایی نخبگان توان یاب علاوه بر تجربه اندوزی، توسعه مشارکت اجتماعی و القاء حس خودباوری در جامعه معلولان کشور و سایر افراد جامعه، فرصت رقابت های ملی و نمایش های بین المللی را نیز مهیا سازد. یکی از شرکت کنندگان این جشنواره در دور دوم خانم فاطمه کاظمی معلول جسمی حرکتی هستند که در ادامه مصاحبه ای با ایشان خواهیم داشت.
لطفا خودتان را معرفی کنید.
بنده فاطمه کاظمی متولد ۱۳۶۰ معلول جسمی حرکتی هستم. مدرک تحصیلی ام دیپلم هست و به دلیل شرایط جسمی نتوانستم دانشگاه شرکت کنم. البته بیکار ننشستم و چون به هنر علاقه داشتم شروع به کارهای هنری کردم.
_ هنر رو از چه رشته ای شروع کردید؟
قلاب بافی، کوبلن دوزی، مکرومه بافی رو کامل یاد گرفتم و انجام دادم، خیاطی رو هم کامل یاد گرفتم تا جایی که پروانه کسب تولیدی مانتو و شلوار گرفتم و کار می کردم.
_ در چه رشته ای در جشنواره همام شرکت کردید؟
حدود ۸ سال قبل با هنر میناکاری آشنا شدم و چون زمینه کار هنری داشتم، خیلی سریع یاد گرفتم و مشغول کار شدم و همچنین در هلال احمر و دفتر جامعه معلولان شهرضا هم سابقه آموزش دارم. در دومین دوره جشنواره در رشته میناکاری شرکت کردم و اثر من یکی از اثرهای برگزیده جشنواره شد.
_درباره این جشنواره کمی برامون توضیح بدهید.
جشنواره ملی و هنری همام مخصوص هنرمندان توان یاب کشور هست و هنرمندان از همه جای ایران اثر هنری شان را میفرستند به دبیر خانه جشنواره و طبق داوری جداگانه ای که انجام می شود آثار برتر انتخاب می شوند.
در این دوره بالغ بر ۶ هزار اثر هنری شرکت کرده بودند که ۲۴۰ اثر برگزیده و خوشبختانه اثر من هم یکی از آن آثار شد.
در چه جشنواره هایی هنرتان را به نمایش گذاشتید؟
در دو دوره جشنواره چلچلراغ هنر شرکت کردم و خدارا شکر این هنر رو به نحو احسن انجام دادم.
برای آینده چه برنامه ای دارید؟
در نظر دارم که در دوره های بعدی انشالله با ظروف زیباتر و شکیل تر شرکت کنم. در این دوره با ظروف میناکاری با رنگ سرنج شرکت کردم که استقبال خیلی خوبی داشت.
برای افرادی که شرایطی مشابه شما دارند چه توصیه ای دارید؟
من همیشه دوستانم را برای شرکت در جشنواره ها راهنمایی کردم، چون اعتقاد دارم توانخواهان باید راهنما و مشوق همدیگر باشند تا راه های بهتر زندگی کردن را پیدا کنیم و نشان بدهیم که معلولیت محدودیت نیست.
من هیچ وقت خودم را به معلولیت و ناتوانی محدود نکردم و همیشه به خودم یادآور می شوم که انسان متعالی آفریده شده و حتی با سختی ها و ناتوانی ها هم می شود با دید مثبت و روشن به زندگی نگاه کرد.