محبوبه سنجری دبیر بازنشسته آموزش و پرورش، مسئول انجمن ادبی بانوانِ «سروا» است که همراه با سایر اعضا تلاش در گردآوری بانوان هنرمند شهرضا در انجمن دارند تا بلکه بتوانند محلی برای بروز استعداد های نهفته و گاها خاک خورده بانوان و دختران این دیار ایجاد کنند.
مصاحبه ای با این بانوی اهل شعر و ادب داریم که در ادامه می خوانید.
_ لطفا خودتان را معرفی کنید.
محبوبه سنجری هستم دبیر بازنشسته الهیات.
_ از چه زمانی به ادبیات علاقمند شدید؟
از دوران دبیرستان و حتی قبل از آن علاقمند به نوشتن و خواندن متن های ادبی بودم. با وجود علاقه زیادی که به ادبیات داشتم ترجیح دادم تحصیلات دانشگاهی ام را در حوزه الهیات ادامه دهم به این دلیل که در این زمینه بسیار اهل پرسش و جستجو درباره مسائل دینی بودم و در دوران دبیرستان نمی توانستم برای سوالات خود پاسخ کاملی پیدا کنم و برای همین ترجیح دادم در رشته ای تحصیل کنم که بتوانم برای سوالاتم پاسخ پیدا کنم.
به رشته دبیری الهیات و معارف اسلامی در دانشگاه تهران مشغول شدم و نزد اساتید فرهیخته ای کسب علم کردم و آشنایی با آن ها تحول عظیمی در من ایجاد کرد.
_ چه زمانی ازدواج کردید؟
در همان سال های تحصیل ازدواج کردم، وارد آموزش و پرورش شدم و سال های ابتدایی کارم را در روستا شروع کردم و با بچه ها خیلی مانوس شدم. بهترین دوران زندگی من دورانی بوده که یا تحصیل یا کار کرده ام و در کنار همه این اینها ادبیات را به عنوان اوقات فراغت، تفنن و پناهگاهی برای آرامش خاطر خود استفاده کرده ام.
_چگونه به فکر تشکیل انجمن ادبی ویژه بانوان افتادید؟
در سال های آخر کارم چون مدیر مدرسه بودم سعی می کردم برنامه های فرهنگی را در مدرسه اجرا کنم و مراسم های ویژه را به خوبی برگزار کنیم که سبب آشنایی من با افراد جدید شد. برخی از دوستانم پیشنهاد دادند اگر قرار است از بحث آموزش و پرورش به طور رسمی فاصله بگیری فعالیتی را در زمینه ادبیات برای بچه ها شروع کن و دختران و بانوانی که به ادبیات علاقه مند هستند را جمع کنید تا بستری برای رشد آن ها فراهم شود و پیشنهاد دادند تا انجمن ادبی مختص بانوان را ایجاد کنیم.
_ قبل از تشکیل انجمن هم فعالیتی در زمینه ادبیات داشتید؟
همیشه برنامه های انجمن ادبی آشفته را پیگیری می کردم و ۱۷ سال عضو نویسندگان مجله اندیشه نو بودم و در کنار آقایان تاکی، جهانشاهی، دکترباقی، دکتر ابوالحسنی مقالات مختلف را بررسی می کردیم و هر کسی در زمینه تخصصی خود به موضوعات می پرداخت.
در دوران کارم با افرادی که در زمینه های ادبی فعالیت داشتند آشنا شدم و برای ایجاد انجمن با افراد صاحب ایده و مطلع مشورت کردم.
_ هدفتون از تشکیل انجمن بانوان سروا چی بود؟
هدف ما در انجمن سروا مقابله با سایر انجمن هایی که هم بانوان و هم آقایان شرکت دارند نیست بلکه هدف این است که یک محیط آزاد تر و مستقل برای گردهمایی بانوان داشته باشیم.
_ نام انجمن را چگونه انتخاب کردید؟
با پیگیری ها توانستیم از اداره ارشاد مجوز بگیریم و برای اسم انجمن با مشورت استاد شفیعی کدکنی نام سَروا را انتخاب کردیم که به معنای سخن، شعر و افسانه است.
_ از چه سالی فعالیت های انجمن آغازشد؟
کار انجمن از سال ۱۳۹۷ شروع شد و روز های شنبه در همان مکان انجمن ادبی آشفته فعالیت خود را آغاز کردیم و حدود یک سال از کار ما گذشته بود که با بیماری کرونا مواجه شدیم و منجر به تعطیلی بعضی از فعالیت های انجمن شد و نتوانستیم فعالیت های خود را به صورت حضوری ادامه دهیم.
اما فعالیت های خود را به صورت مجازی ادامه دادیم و کانال مجله ادبی بانوان سروا را راه انداختیم و افراد عضو، مطالب خود را به اشتراک می گذاشتند.
در این مدت رونمایی کتاب هم داشتیم و با وجود محدودیت ها فعالیت ما محدود نشد. امسال هم از آغاز سال به صورت منجسم در روزهای شنبه برنامه های خود را آغاز کردیم.
_ تاکنون چند بانو عضو انجمن سروا هستند؟
۶۰ نفر عضو انجمن هستند و ۲۷۵ نفر هم عضو کانال ادبی ما هستند که به شعر خوانی، نقد آثار ادبی و معرفی کتاب می پردازیم و در هر جلسه حتما سعی می شود یکی از شعر های محلی استاد پریش خوانده شود، همچنین سعی در حفظ ارتباط با ادبیات کهن را داریم.
_ به تازگی چه برنامه هایی داشته اید؟
از برنامه های اخیر ما دعوت از خانم شریفه الهی قمشه ای بود که بحث مثنوی را با ایشان داشتیم، یک کارگاه حافظ شناسی با استاد محسن سامع در روز های پنجشنبه داریم و همچنین برنامه ای که پیش رو داریم آموزش بچه های دوره ابتدایی در بحث ادبیات است. و سعی داریم به گونه ای که برای بچه ها جذاب باشد آشنایی با ادبیات کهن، معاصر، شاهنامه خوانی، گلستان، بوستان، آشنایی با تمثیلات پروین اعتصامی و همچنین قصه خوانی، شعر خوانی، نگارش و نقاشی را برای اینکه پایه ادبی شان تقویت شود در برنامه های آتی خود داشته باشیم.
علیرغم برخورد با دوره کرونا ۷۱ نشست ادبی و ۲ ویژه نامه داشتیم و همه فعالیت های خود را تاکنون به صورت خود جوش انجام داده ایم.
_ در این زمینه همکاری مسئولان با شما چگونه بود؟
مسئولان اداره ارشاد شهرستان برای گرفتن مجوز با ما همکاری و حمایت فکری کردند، اما خود اعضا هستند که با کمک یکدیگر سعی در گرداندن جلسات انجمن دارند.
از سال گذشته تا کنون محل انجمن در حال تعمیر است ولی با کمک اعضا مکان را فراهم کردیم به نحوی که بعضی از اعضا خودشان پیشنهاد می دهند جلسات را حتی در منزل آن ها برگزار کنیم.
چه انتظاری از مسئولان دارید؟
انتظار ما از مسئولان فراتر از خود انجمن است، خانم های شهرضایی نیازمند محل ویژه مناسب خودشان هستند، مکان مناسبی برای جمع های بانوان نداریم، کمی از مسئولان دلخور هستیم به این دلیل که برای دلگرمی بچه های انجمن کوچکترین سراغی نگرفتند. ما از سال ۹۷ تاکنون ۶ برنامه رونمایی کتاب از آثار بچه های عضو که به چاپ رسیده بود، داشتیم اما هیچ کدام از مسئولان در این رونمایی ها شرکت نکردند.
_خودتان هم کتابی به چاپ رسانده اید؟
بله دو کتاب تاکنون، کتابی که چاپ کرده ام دو جلد بوده که در ارتباط با کارشناسی ارشدم با موضوع ادیان تطبیقی و قرآن و ادیان مقدس کار کرده ام که ۲ الی ۳ سال برای این کتاب ها وقت گذاشتم. کتاب شعر هم دارم که نتوانستم به مرحله چاپ برسانم چون هیچ بودجه ای نداریم و همه مسئولیت کتاب از نوشتن تا حتی توزیعش بر عهده خود نویسنده است. بعضی از اعضای انجمن ما که کتاب هایشان هم به چاپ رسیده برای جلد های بعدی، به دلیل بی توجهی ها هیچ انگیزه ای برای چاپ ندارند.
گاهی از توانایی های اعضای انجمن و گمنامی آن ها اشکم در می آید و غبطه می خورم که این استعداد ها دارند تلف می شوند. بعضی از دوستان می گویند حداقل انجمن شما فرصتی است که با این استعداد ها آشنا شویم. اما حیف است این همه استعداد باشد و حمایتی نباشد.
_تا به حال درخواست حمایت برای فعالیت هایتان داشتید؟
بله مسئولان در برابر درخواست ها با روی گشاده با ما برخورد می کنند اما می گویند بعضی از حمایت ها و کمک ها در اختیار مسئولیت و حوزه آن ها نیست.
_سخن پایانی تان را می شنویم.
مهمترین نگرانی من این هست که بچه های ما با وجود استعداد ها و توانمندی هایی که دارند زمینه مناسبی برای حمایت و رشد استعدادشان وجود ندارد و متاسفانه روز به روز بی هویتی بیشتر به آن ها آسیب می رساند، از این جهت که قبل از اینکه با هویت و ملیت خودشان آشنا شوند جذب فرهنگ های دیگرمی شوند. تفاوت است بین این که من فرهنگ های مختلف را بشناسم و از بین آن ها بهترین را برگزینم و بر دیگر فرهنگ ها ترجیح دهم تا اینکه نشناخته و بدون آگاهی بخواهم فرهنگی را برای شیوه زندگی خود انتخاب کنم.
اگر این تمایل در خود افراد پیداشود که جذب مجامع ادبی شوند یک تفریح سالم است که می توان با آن به آرامش روحی رسید.
با آشنایی و معرفی افراد برجسته شهر و معرفی شعرا و نویسندگان متبحر شهرضا می توانیم افراد را جذب کنیم. اینکه ما از ۱۰ نفر به ۶۰ نفر عضو رسیدیم که مشتاقانه در جلسات انجمن شرکت می کنند به نظر شما اتفاق خوب و جالبی نیست؟ این افراد برای شرکت در جلسات انجمن وقتشان را در میان تمام مشغله هایشان خالی می کنند و از سر نیاز در این جلسه ها شرکت می کنند نه از سر بیکاری.
انشالله که بتوانیم از سنین کودکی و پایین فرزندان خودمان را با فرهنگ و ادبیات غنی ملی مان آشنا کنیم.
